Hallo daar, ik ben Lise.

Twintig jaar jong, zeggen ze over mij. Maar geloof me, ik voel me eerder een kwieke dame van tien. Mijn vachtje glanst nog als nooit tevoren en mijn ogen houden alles goed in de gaten , vooral als je iets lekkers in je handen hebt .

Ik heb mijn hele leven buiten gewoond, dus al dat gedoe met stofzuigers en drogers… daar snap ik helemaal niks van. Als die monsters beginnen te brommen, zoek ik snel een knus plekje op waar ik rustig kan wachten tot de storm weer is gaan liggen. Ik hou van rust. Drukte is niet mijn stijl, geef mij maar een zacht bedje en een vredige hoek waar ik even helemaal mezelf kan zijn.

Soms schrik ik nog van plotse bewegingen of harde geluiden. Dat komt omdat ik het allemaal niet gewend ben, maar ik leer elke dag bij. En als je iets lekkers hebt… dan ben ik ineens heel dapper! Dan kom ik er zelf aan, met mijn staart in de lucht en mijn ogen groot van verwachting. Ik ben nogal gulzig , sorry, niet sorry. Ik ruik het van ver als er eten in de buurt is. En ja, ik spring dan ook weleens op tafel of de bank. Een dame moet doen wat een dame moet doen, toch?

Spelen met muisjes laat ik over aan die jonge donderstenen. Ik ben meer van het gezelschap, knuffels en samen zijn. Aaitjes vind ik heerlijk, maar laat me even wennen aan je. Niet zomaar van voren af op me afstormen dat maakt me nerveus. Steek rustig je hand uit, dan kom ik vanzelf. Echt waar.

Ik zoek een fijn thuis. Eentje waar het rustig is, waar ik mezelf mag zijn. Waar ik een veilige plek heb om me even terug te trekken als het me te veel wordt. Een huisje waar ik oud mag worden op mijn manier, in mijn tempo.

Ben jij die lieve mens die mijn gouden mandje klaar heeft staan?

Liefs,
Lise