Ik had mensen die voor me zorgden. Ik had best een fijn leven.
Mijn zorgeloos bestaan werd wreed beëindigd door een metalen blik. Zo'n gevaarlijk monster op de baan die met gierende remmen even tot stilstand kwam, daarna weer vol gas vooruit ging.
Ze waren even vergeten dat ik door de wielen was geraakt. Kleine bijkomstigheid.
Ik werd door mijn mensen binnengebracht bij de dierenarts en toen... ja toen kwam het addertje onder het gras.
Ik had een operatie nodig.
Mijn mensen waren ineens niet meer thuis en ik werd overgeleverd aan vreemde handen. Vakkundig, dat wel, maar mijn vangnet was foetsie. Weg. Ik vind dat bizar.
Wat een geluk dat de dierenarts samenwerkte met Zwerfkat in Nood, dus zij werden plots mijn veilige haven!
Waar ik not amused over was, da's die benchrust. Maar goed, da's achter de rug nu.
Ik heb enkele maanden verplicht moeten rusten, waardoor ik weer wat spieren moest kweken.
Ik wil toch even iets kwijt...
Ik ben een zeer zeer lieve jongen, maar een beetje verlegen in het kattencafé. Dat is waar ik nu tijdelijk verblijf. Ik wilde pronken met mijn mooie lange manen, mijn gekke vrolijke fratsen, mijn energie, maar sommige katjes zijn best wel aanwezig, waardoor ik mezelf niet zo goed toon. Ik kom niet zo goed uit de verf. Een huisje alleen of zonder dominantjes lijkt me niet overbodig.
Ik ben de liefste van de liefste, geniet van aaitjes, knuffels en aandacht. Mijn ruggetje is een beetje gevoelig, daarom moet je me daar heel zachtjes aaien.
Mijn zachte blik, mijn peperkoekenhartje is voor jou gereserveerd. Iedereen vindt me hartstikke lief, maar ik wacht op jou.
Ik snak naar een eigen huisje, een veilige plek waar ik compleet los kan gaan. Mijn ooit gebroken pootje is een beetje korter dan de ander, dat is een overblijfsel, kan ik mee leven. Jij ook?
Ik moet goed oefenen om wat spierbundel te kweken, maar dat komt wel goed als jij me wat kan entertainen ;-)
Ik mis een eigen huis, kun jij me dat bieden? Een dikke prrrrrr, een kus en een kopje van jouw Maas ( 2 jr) x