Hallo Dottie hier.

Ken je mij nog? Ik ben één van de 3 zussen die ze op straat vonden en omdat één van mijn zussen niesziek werd, was er toch een lief iemand die het nodig vond dat wij van de straat gehaald werden.

De eerste dagen bij ons opvanggezin wilde ik de mand niet uitkomen, zo bang was is, ik denk dat ik zelfs bijna niets heb gegeten, ik was zo van mijn melk.

Mijn opvanggezin probeert het echt naar mijn zin te maken met zachte mandjes, een krabpaal, en voor altijd eten en drinken, maar het blijft wel moeilijk voor mij. Ik wil ze wel vertrouwen hoor, ze zijn zo lief en doen zo hun best , maar ik durf niet te dichtbij gaan voor een aaitje.

Wat ik wel ontdekt heb is dat gamen mij wel iets leuk lijkt. Ik mag nu al wel eens candy crush meespelen want dat kan mijn opvangmama nu eens echt niet goed hoor , ik moet haar helpen 😀

En hoe graag ik hier ook ben, is het misschien wel tijd voor mijn voor-altijd-huisje.

Wat zoek ik? Simpel: een huisje waar iets grotere kinderen zijn (gamers zijn een pluspunt), buiten hoef ik zeker niet, maar vooral een huisje waar ik rustig mezelf kan zijn. Ik ben er wel, maar op een afstand. Aan mijn zelfvertrouwen ga ik blijven werken, beloofd. Het moet gewoon goed komen.

Wil je keertje op bezoek komen ? Moet je zo'n formuliertje invullen.

Groetjes Dottie