Nou, het is erg druk hier hey. Jeetje. Ik mag mezelf promoten, zo van 'Ik wil een huisje'. Maar er lopen hier tientallen naar-een-huisje-snakkende dieren rond.
Hoe moet ik daar nou bovenuit stijgen. Hoe?
'Wees jezelf, laat het los, kan jou het schelen, neem een catnip, chilll', riepen vrienden met meelevende oogjes. Ja.
Ik heb geen leuk verleden gekend. Vele rugzakvrienden zullen het herkennen en meestemmend knikken.
Mijn baasje werd ziek en nam afscheid van haar dierbaren. Ze stierf. Maar wat ik niet wist, was dat mijn baasje een laatste wens had. Ik vond die wens niet zo cool eigenlijk.
Wanneer zij kwam te overlijden, moesten ik en mijn andere twee vrienden ook sterven zeg maar. Het spuitje krijgen. Ja echt, stom he, kun jij het geloven?
Nou, gelukkig werden we gered, ook ik mocht hier binnenkomen en mijn tweede kans omarmen.
In mijn vroegere leven was ik tuinman. Ik hield van de plantjes, sprak tegen de bloemetjes, snoof de buitenlucht op en zwaaide naar de zon en de regen.
Ze hebben hier geen tuin, wel een buitenren. Als tuinman was het eventjes een sip gebeuren, maar ik kan wel buiten zijn. Dat telt ook wel hoor.
Ik begroet elke dag de spelende blaadjes, de sprietjes, de wind die zacht strelend mijn oortjes aait.
De mensen waren eerst voor mij een beetje bedreigend. Zo groot en onverwachts.
Maar ze zijn best lief, sterker nog... ik geniet van streeltjes en zachte aaitjes over mijn bol. De zoete woorden neem ik smullend tot mij.
Mijn hartje is, zoals velen, gekrenkt geweest. We hebben allemaal onze eigen bagage, maar we leven maar 1x.
Mijn leven heeft enkel grijstinten gekend, maar nu ga ik voor de regenboog. Ik zie kleuren in donkere wolken.
Ik ben een lieve jongen, gevoelig, maar met een open hartje. Voor mij geen druk mensenleven, maar wel een tuin met druk natuurleven. Kan ik lekker schoffelen ; -)
Geen kleine kindjes, die zijn voor anderen. Wel fijne mensen met geduld. Dan word ik jouw soulmate en knuffelen we tot de regenboog gaat schitteren. Dan mag je ook mijn prrrrrr horen, want die is er, en luid <3