Mijn naam is Juultje.
Sinds halverwege januari ben ik samen met mijn zussie Greetje opgenomen in een gastgezin. We waren gevonden in een garage in Maasmechelen en nog veel te klein om voor ons zelf te zorgen. Hier logeren wij, totdat we onze eigen stek hebben gevonden.
In het begin wilde ik niets met die 2 beners te maken hebben , hoe lief dat mijn opvangmama ook voor mij was. Niet aaien en al helemaal niet oppakken! Greetje die was minder verlegen.
Als ik nu ergens rustig lig uit te puffen van mijn conditietraining dan kan ik me wel laten aaien. Als ik in een beste bui ben dan ga ik zelfs spinnen. Maar wel alleen van de gezinsleden hoor , ik ben echt (nog) geen allemansvriend maar hier word aan gewerkt door mijn opvanggezinnetje.
Het liefste ren, spring, vlieg en klauter ik rond op de krabpalen, kasten en andere meubels. Ja dat heeft Pauly, mijn grote held mij goed geleerd. Ik moet echt een paar keer per dag helemaal los kunnen gaan en mijn grenzen verleggen. Ik ben dan ook in top conditie. Maar.... ik heb zo’n kleine balletje wat mooi tussen mijn kaken past en hier kan ik ook goed zelf mee spelen als de anderen moe zijn. Ik heb gewoon energie voor 2 of 3.
Mijn dutjes doe ik het liefste tegen een van de andere katten aan of lekker bij mijn zussie. Knusjes samen in de mand. Wij vullen elkaar heel fijn aan en willen dan ook het liefste samen verhuizen.
Doenja , zo heet de hond hier, staat steeds op als ik bij haar wil liggen en mijn liefde word door haar niet beantwoord.
Kleine kinderen vind ik te druk maar katten vind ik heeeeeel lief en ik hoop dat in mijn forever home minstens een speelmaatje is die wel van een spelletje houd. Als Greetje mee mag is dat natuurlijk helemaal het einde.