Lieve Cleo, ik zal nooit de eerste keer vergeten dat ik je zag. Je was volledig in de war, zo onzeker en erg onder de indruk van wat wat je net overkomen was; gevangen in een zwerfkattenkolonie, naar de dierenarts voor sterilisatie, waar je zwanger bleek en prematuur beviel van drie piepkleine kittentjes. Geen wonder dat er zoveel angst in je oogjes stond en zoveel stress in je lijfje zat. Door je wantrouwen en je sterke moedergevoel was het in het begin niet makkelijk om toenadering met je te zoeken. Maar tegelijkertijd merkten we dat je zo'n nood had aan troost en liefde, zeker toen een van je kindjes overleed. We gaven je alle tijd en affectie die je nodig had, en langzaam ontdooide je. Je genoot intens van knuffels, liep trots met je staartje in de lucht en sliep spinnend bij ons op bed. Je had je vertrouwen in mensen en jezelf herwonnen. En nu heb je je eigen huisje gevonden, als kers op de taart. Na de lange weg die we samen hebben afgelegd, was het even slikken om je te zien vertrekken. Maar je nieuwe baasjes zijn helemaal gek van je en gaan je verwennen als de koningin die je bent, dus ik ben er zeker van dat je een heel fijn leven tegemoet gaat. Meisje, ik zal je nooit vergeten en wens je heel veel geluk, je hebt het zo hard verdiend!