Hoi, ik ben Mara!

Eind april beviel ik van 4 flinke kittens. Ze werden gevonden door mensen, maar wisten niet dat ik er nog was. Kan gebeuren.
Nu was ik niet zo'n fan van mensen, maar zonder mijn kittens? Dat is een no go, dus kom maar op met die vangkooi, ik loop er wel in!
Hopla, klusje geklaard, terug bij mijn baby's.
Mensen vond ik behoorlijk stom, maar de zorg voor mijn kroost was TE belangrijk! Lekker knus saampjes. Maar ook kinders worden groot en ik besefte dat die tweebeners zo slecht nog niet waren. Ik ben ze erg dankbaar dat ik geen gevaren van buitenaf meer hoefde te trotseren. Dat verdiende wel een catnipje.
Toen mijn kleintjes steeds zelfstandiger werden, kon ik me helemaal losgooien in nieuwe vriendschappen. Hier zijn namelijk nog volwassen katjes, echt suuuuperleuk!
En ach, een beetje ontdooien naar de mensen toe kon ook geen kwaad. Verdienden ze wel.
Nadat mijn kinders een huisje vonden, sloeg het noodlot echter toe: 1 van mijn overgebleven kindjes stierf aan een ernstig virus en ik werd ook ziek.
Gelukkig schoot mijn personeel meteen in actie en klauterde ik uit mijn diepste dal. Nou seg, dat gaf wel even een boost naar het mensenvolk hey! Wat zijn ze toch lief voor me geweest, en wat was ik verwend.
Ondertussen gaat het helemaal goed met me en woon ik nu tijdelijk in Villa Vagebond.
Mijn verzorgers en ik bouwen ook wat me-time momentjes in. Eerst laat ik hen wat kirren en zoete woordjes in mijn oortje fluisteren. Ik zal het eens opnemen, je lacht je rot ha!
Maar het heeft z'n effect, want dan sluiten mijn oogjes en laat ik zachte aaitjes toe. Vinden ze leuk, worden ze blij van, maar IK OOK! Maar stap voor stap, niet te snel.. we hebben alle tijd. Geef je mij de ruimte, dan durf ik ook meer.
Als jij lief bent en erg je best doet, dan worden wij ook vrienden. Want mijn vertrouwen in jullie wordt alleen maar groter. Fijn he.
Dus, wie gaat met mij de uitdaging aan? Ik wil wel, jij?
Handkusje Mara x